Izgradnja Careve džamije u Foči i njen značaj u urbanom razvoju grada

Sažetak

Na plodnom kotlinskom prostoru Gornjeg Podrinja, gdje se rijeka Ćehotina ulijeva u Drinu, razvilo se naselje Foča. Godine 1465. to naselje dolazi pod osmansku vlast, a januara 1470. postaje sjedište novoosnovanog Hercegovačkog sandžaka. Jedan od strateških ciljeva osmanske vlasti bilo je izgrađivanje novih i dalja urbanizacija zatečenih naselja. Urbani nukleus oko kojeg se formirala buduća mahala ili privredni kvart bila je džamija. Zavisno od potrebe, džamije su gradili z načajni pojedinci ili država, odnosno sultan. Džamije koje su nominalno nosile sultansko ime bile su finansirane iz državne blagajne ili iz vakufa koje je osnovala država. Gradnja sultan Bajezidove džamije imala je za cilj unapređenje urbanog razvoja Foče kao osmanskog gradskog središta. Kako bi ta džamija mogla nesmetano funkcionirati, a njeni službenici obavljati redovne dužnosti, država je osigurala prihode u vidu vakufa. Na samom početku XVI stoljeća dovršena je gradnja Careve džamije i Foča je, u formalnom smislu, stekla uvjete da bude promovirana u status kasabe.