Poezija otpora Mahmuda Derviša kao kulturalno pamćenje

Sažetak

Bitna poetička odlika poezije otpora jeste njeno pozicioniranje kao kulturnog pamćenja, odnosno “moć” da diseminira drugačije vidove pamćenja uprkos dominaciji izraelskog simulakruma. Brojne kulturno-memorijske reference u poeziji otpora stvaraju složen poetski mnemotopos, pri čemu se pamćenje inaugurira kao osnovni konstruktivno-semantički princip. Poezija otpora “pamti” u najmanju ruku na dva načina. Prvi je mimetički način, odnosno pamćenjem izvanknjiževne stvarnosti. Drugi vid umjetničkog pamćenja u poeziji otpora jeste intertekstualno pamćenje, eksplicitnim i implicitnim ulančavanjem u druge tekstove. Tema ovoga rada jeste mimetički vid pamćenja poezije otpora koji se realizira rekonstruktivnim postupkom uprisutnjenja “hronotopa” stvarne Palestine, rekonstrukcije njene geografije, te pamćenja drame ili tragedije palestinskog naroda, pri čemu posebno mjesto i ulogu ima poetska martirologija ili sjećanje na šehide.