O sintaktičkim funkcijama rečenice stanja u arapskom jeziku

Sažetak

arapskom jeziku koje nalaze mjesto u njegovom gramatičkom opisu od vremena klasičnog arapskog jezika do danas. Tako su opisane različite forme rečenice stanja, tj. sindetska i asindetska, imenska i glagolska, njene različite realizacije u zavisnosti od vremena vršenja njene radnje u odnosu na radnju nadređene rečenice, kao i odnos između rečenice stanja i akuzativa stanja kao njenog nefinitnog ekvivalenta. Ipak, u obimnom i široko zastupljenom opisu rečenice stanja, koji njena česta upotreba u arapskom jeziku doista i zaslužuje, sintaktičke funkcije ove rečenice spominju se tek rijetko i sporadično, a njihova sistematska analiza uglavnom izostaje. Stoga ovaj rad kao svoj osnovni cilj postavlja analizu različitih sintaktičkih funkcija koju rečenica stanja može imati u arapskoj složenoj rečenici. Takva analiza pokazuje kako ova po mnogo čemu specifična sintaktička kategorija, čiji je subordinator istovremeno i najfrekventniji koordinator u arapskom jeziku, zauzima veoma širok dio spektra sintaktičkih funkcija u arapskoj rečenici, od modifikatora u glagolskoj frazi do modifikatora u imeničkoj frazi, pa čak i do komplementa u glagolskoj frazi, istina s manjom frekventnošću i ograničenom distribucijom. Takvo bogatstvo sintaktičkih funkcija uistinu zaslužuje da bude predmet sistematskog opisa.