Indijski književni stil

dominantne odlike u poeziji na perzijskom i osmanskom turskom jeziku

Sažetak

Od pojave indijskog književnog stila u perzijskoj književnosti u XVI stoljeću, kao rezultata specifičnih društvenih i kulturnih prilika u Iranu za vrijeme vladavine Safavida, počelo je širenje njegovog utjecaja na druge književnosti orijentalno-islamskog kruga. U svojoj ekspanziji na veće geografsko područje tokom tri naredna stoljeća, ovaj stil je u dinamičkom odnosu sa različitim tradicijama u različitim dijelovima svijeta pokazivao izvjesne otklone i specifičnosti koje ne možemo naći kod njegovih prvih predstavnika. Utjecaj indijskog književnog stila zapaža se i u osmanskoj poeziji postklasičnog perioda, u što se mogu ubrojati i vrlo vrijedni primjeri iz književnosti autora porijeklom iz Bosne, najzapadnije provincije Osmanskog carstva. U radu su analizirane dominantne odlike indijskog književnog stila, kao što su paradoksalna slika, sinestezija, personifikacija, apstrakcija i dr. u poeziji na perzijskom i osmanskom turskom jeziku, sa posebnim osvrtom na književnu baštinu Bošnjaka na ta dva jezika.