Termini iz klasične turske muzike u divanu Ahmeda Hatema Bjelopoljaka

Sažetak

Ahmed Hatem Bjelopoljak, osmanski autor bošnjačkog porijekla iz 18. stoljeća, bio je veoma svestran pjesnik koji je pisao semantički zasićenu i višeznačnu poeziju na tri jezika: arapskom, osmanskom turskom i perzijskom. Iako njegovom poezijom dominira sufijski ton, ona je obilježena i utjecajima drugih semantičkih polja među kojima se posebno zapaža polje klasične osmanske muzike. U ovom radu razmatran je odnos muzike i poezije na osnovu tri Hatemove poeme napisane u žanrovima kaside, gazela i šarkije, a u kojima je prisutno konstantno referiranje na nazive muzičkih instrumenata i modusa (makama). Samo istraživanje ima za cilj doprinijeti općoj valorizaciji Hatemovog stvaralaštva, uvažavajući autorovu iznimnu sklonost muzici, odnosno vezu koju uspostavlja između muzike i književnosti. U tom svjetlu treba razmotriti i mogućnost da je Ahmed Hatem pisao svoju poeziju kako bi ona bila izvođena uz muziku, odnosno uz pratnju muzičkih instrumenata.