Sokolarstvo u Vidinskom sandžaku u XV i XVI vijeku

Sažetak

Rad baca novo svjetlo na položaj i razvoj institucije sokolara (doganci) u Vidinskom sandžaku na bazi podataka uzetih iz turskih arhiva u Sofiji i Istanbulu i naročito onih koji potiču iz tahrir deftera.

U jednom kratkom izlaganju autor objašnjava osobitosti ove institucije uopšte, poslije čega analizira podatke iz popisa sokolara iz XV i XVI vijeka. Rad daje ocjenu velike v:rijednosti podataka uzetih iz njihovih popisa. Oni osvjetljavaju novom svjetlošću strukturu i teritorijalnu rasprostranjenost ove interesantne institucije koju je autor detaljno proučio u jednom drugom djelu koje se nalazi u štampi. Sto je naročito važno, to je da se date analize odnose naročito na kategoriju sokolara ,i dresera jastrebova, vlasnika baštine, jer do sada pozna~ta dokumentacija objašnjava samo položaj sokolara i dresera jastrebova, vlasnika timara. Ova studija izbacuje nasljedni karakter obaveza ove kategorije stanovništva. Očito je također da u Vidinskom sandžaku sokolari, vlasnici baština, nisu bili muslimani. Islamizacija nije obuhvatila ovaj dio stanovništva.

Autor također ukazuje na razlike koje postoje u položaju aktivnih sokolara i rezervnih. Autor konstatuje da je, prema podacima iz šezdesetih godina XVI vijeka, broj sokolara u Vidinskom sandžaku bio ve6i u odnosu na druge sandžake Rumelije.