Ostavština jednog orijentaliste iz sedamnaestog vijeka

Sažetak

Izučavanje turkologije u Holandiji počinje prvih godina sedamnaestog vijeka na univerzitetu u Leiden-u u okviru studija islamistike zahvaljujući Josephus Scaliger-u, Thomas-u Erpenius-u i naročito Jacobus-u Golius-u.

Trgovački i diplomatski odnosi između Holandije i Turske carevine omogućili su učenicima da steknu praktično iskustvo na Levantu. Golius je živio i radio nekoliko godina u Aleppo-u i Istanbulu. Njegov učenik koji je najviše obećavao, Levinus Warnerus, je došao u Istanbul 1645 godine, gdje je umro 1665 godine. Cilj mu je bio da dobro nauči pisani i govorni arapski, perzijski i turski jezik, kao i da sakuplja rukopise za Leiden-sku biblioteku. Warner je učinio mnogo više. Pomagao je holandskim diplomatskim predstavnicima u Porte-u, a 1654 je i sam postao ministar-rezident. Štiteći holandske interese postao je podjednako zaokupljen trgovinom koliko i izučavanjem orijentalistike. Poslije Warner-ove smrti ostalo je veliko bogatstvo i prilično velika kolekcija turskih, arapskih, perzijskih i drugih orijentalnih rukopisa. Iz njegove prepiske koja i danas postoji kao i raznih dokumenta, mjeri se njegova naučna aktivnost.

Pretpostavlja se da je bio prihvaćen od strane turskog intelektualnog društva u Istanbulu. Izgleda da bi bilo značajno istraživanje da se sazna kako je Warner uspio uspostaviti naučne relacije preko visokih kulturnih barijera toga njegovog vremena.