O nekim modalnim značenjima forme -miş u finitnim glagolskim oblicima u savremenom turskom jeziku

u poređenju sa bosanskim jezikom

Sažetak

U ovom smo radu analizirali primjere, iskaz, ili nadrečeničnu cjelinu, u čijim je predikatima uključena glagolska forma -miş prilikom prevođenja sa našeg jezika na turski. .Naš cilj je bio da upoređivanjem turskih prevoda sa njihovim originalima na našem jeziku utvrdimo šta opredjeljuje prevodioca na izbor ove forme u predikatu (predikatima) s obzirom na to da osim temporalnih značenja (koja čak u određenim situacijama ne moraju biti uključena) ova forma implicira određena modalna značenja, dok se u našem jeziku modalna značenja ne mogu izraziti samim glagolskim vremenom.

Polazište u ovoj analizi bila nam je različita pozicija naratora koji organizira pripovijedanje u tekstovima što su nam poslužili kao korpus. Pokazalo se da se u cilju iznalaženja ekvivalentnog iskaza u jeziku prevoda - a pod ekvivalentnim iskazom podrazumijeva se, svakako, i ekvivalentno glagolsko vrijeme kojim se izražava predikat - u obzir mora uzeti, osim značenja glagola u iskazu koji se prevodi, i značenje (ili značenja) samog iskaza, odnosno nadrečenične cjeline, u okviru šireg konteksta, pa i cjelovitog teksta.