Književna baština bosanskih muslimana na orijentalnim jezicima u svjetlu evropske orijentalistike

Sažetak

Autor u ovom radu daje osvrt na radove o književnoj baštini bosanskih Muslimana na orijentalnim jezicima koje su napisali evropski orijentalisti. Njegov cilj nije bilo bibliografsko inventarisanje podataka o svim relevantnim radovima, nego prikaz metodološkog razvoja tih istraživanja u Evropi, kao i označavanje razlika koje se u evropskom pogledu na ovu baštinu uočavaju.

Dat je pregled početaka istraživanja, osvrt na najvažnije filološke poslove (katalozi i kritička izdanja), monografije i članke koji tretiraju i naše pitanje. U orijentalističkoj literaturi prvi prikazi ovog književnog stvaranja nalaze se u velikim historijskim pregledima turske poezije i arapske književnosti Hammera, Gibba i Brockelmanna. Među monografijama objavljenim u Evropi izdvajaju se dvije: Rypkina o Sabitu Užičaninu iz 1924. godine, odnosno knjiga Jasne Samić o Hasan Kaimi-babi iz 1986. godine.

Sve do pojave radova AIexandrea Popovića u evropskoj orijentalistici se na ovo književno stvaranje gledalo kao na sastavni dio osmanske književnosti. Popović je otvorio niz pitanja metodološke prirode u izučavanju te književnosti.

Pored toga, on već duži niz godina provodi sveobuhvatna prozopografska i književnohistorijska istraživanja književnosti na orijentalnim jezicima u jugoistočnoj Evropi te na Balkanu.