Književna tradicija u diskursu Abdülhaka Şinasija Hisara

Sažetak

Abdülhak Şinasi Hisar, kao književnik koji je širu popularnost stekao tridesetih godina dvadesetog stoljeća, u vremenu procvata moderne turske književnosti, bio je jedan od rijetkih pisaca koji su njegovali klasični pristup književnosti i tradicionalnu estetiku u svojim djelima. Iako je Hisar u historiji turske književnosti poznat prije svega kao romanopisac i pisac memoara, veliki dio njegovog opusa čine brojni radovi i eseji o književnosti. Upravo ti Hisarovi eseji, koji iako se zbog brojnih subjektivnih i poetskih izraza ne mogu svrstati u oblast književne kritike u modernom smislu, izgradili su idejnu osnovu za njegova književna djela koja su u otporu prema modernizmu. Hisarovo poimanje umjetnosti koje ističe u prvi plan stil i smatra ga osnovnim kriterijem koji jedno djelo čini književnim zanemarujući granice između literarnih rodova, uveliko je definiralo njegovo stvaralaštvo. Upravo zbog toga u ovom radu nastojali smo kroz prizmu turske književne tradicije rasvijetliti Hisarov tradicionalni pristup žanru i stilskim odlikama u njegova tri najpoznatija djela: Ali Nizami.