Problem definiranja i utvrđivanje specifičnih obilježja i značenja nunacije na ortografskofonološkom i morfološkom nivou riječi u arapskom književnom jeziku

Sažetak

Fonetska realizacija nunacije karakteristika je kontekstne forme arapskog književnog jezika, a njezina ortografska specifičnost uvjetovana je nastojanjem da se izbjegne miješanje sa istom vrstom finalnog leksičkog ili gramatičkog morfema koji se, u različite svrhe, sufigira riječi, kao i razlozima jezičke ekonomičnosti.

Na fonološkom nivou i u kontekstnoj formi, nunacija je obavezan slogotvorni element, što je određeni specifikum arapskog jezika, s obzirom na njezinu ortografiju prema kojoj ona egzistira kao jedan formalno nepostojeći konsonant.

S aspekta značenja, nunaciju ne bi trebalo interpretirati kao standardnu oznaku nedeterminiranog imena, niti kao padežni nastavak. Ona je posebna vrsta dopunskog gramatičkog morfema čije je primarno značenje tropadežna deklinacija imena, a sa padežnim nastavkom izjednačen je samo formalno. Na morfološkom nivou riječi, nunacija implicira određena značenja na osnovu kojih se utvrđuju i njezine različite vrste, kao što su nunacija tropadežne deklinacije, nunacija neodređenosti, podudarnosti, zamjene, rime, obavještenja, potrebe, prekomjernosti i nepravilna nunacija.