Şeyh Bedreddin destani üzerine

Abstract

Nedim Gürsel je, kao svoj referat na Simpoziju, podnio jedan dio knjige „O priči o šejhu Bedreddinu“, koja je izdata u Turskoj. Autor u referatu stavlja, jedne nasuprot drugih, Nazima Hikmeta sa djelom „Priča o šejhu Bedreddinu“ i ono što su o Bedreddinovoj pobuni rekli osmanski istoričari kao Ašik-pašazade, Nešri, Idris-i Bitlisi. Nazim Hikmet je prvi put u širokim razmjerama uzeo u okviru osmanske istorije revolucionarne elemente savremenog kulturnog sjedinjenja, koje se realizovalo ovim djelom. Podvlačeći marksistički metod u svom pogledu na istoriju, N. Hikmet je pokazao svojim primjerom kako se opjevava jedna pobuna naroda. Neko u prvi plan ističe osobenost građe teksta (književne elemente), neko istorijsku vezu (opšte i istorijske temelje Bedreddinovog pokreta), dok se Nazim Hikmet trudio da u svojoj priči stvori ravnotežu između istorijske stvarnosti i opštih problema koje postavlja. Autor „Priču o šejhu Bedreddinu“ uzima i kao pjesničko djelo, i kao jednu vrstu borbe, koja se konkretizuje u shvatanju istorije . N. Hikmeta, tačnije kao ideološko polje na kojem se ova borba odsijava.

Nazim Hikmet se, u jezičkom pogledu, koristio stilom osmanskih istoričara, ali je Bedreddinov ustanak komentirao u drugačijem obliku, iz revolucionarnog ugla. N. Gürsel smatra da je „Priča o šejhu Bedreddinu" originalno i važno djelo i u istorijskom i u književnom smislu.